เรื่องแคมปิ้งนี่บ้านเรายังไม่ได้ฮิตกันมากมายอะไรนะครับ แต่ในเมืองนอกเขาน่ะมีมากพอดูเชียวแหละ ทั้งพวกที่ไปกางเต๊นท์และพวกที่ขับรถบ้านไปนอนต่างเมือง เท่าที่คุย ๆ กันมาก็ปลอดภัยพอสมควร เรียกว่าปลอดภัยกว่าบ้านเรา มีสถานที่ที่จัดไว้ให้โดยเฉพาะสำหรับกางเต็นท์และรถบ้านส่วนบ้านเราก็มีอยู่ไม่กี่ที่ที่จะไปกางเต๊นท์นอนได้ เรียกว่าถ้าจะไปกันคนสองคนละก้อ ต้องคิดดี ๆ ว่าจะไปที่ไหน ภูกระดึง ภูเรือ ที่มีเจ้าหน้าที่ป่าไม้เขาดูแลก็คงพอไหว แต่ถ้าคิดจะเดิน ๆ ไปในป่า เจอที่ไหนเหมาะ ๆ สวย ๆ ก็กางเต๊นท์นอน คงต้องคิดสักร้อยเที่ยว เพราะมันเสี่ยงที่จะสะบักสะบอมกลับบ้าน หรือไม่ก็อาจจะได้นอนยาวอยู่ตรงนั้นจนเหลือแต่กระดูกกว่าใครจะไปพบเข้า แต่บริเวณชายทะเลก็ยังดีกว่าในป่านะครับ เพราะมีพื้นที่หลาย ๆ แห่งที่เปิดให้เราเข้าไปนอนพักได้และปลอดภัยด้วยถ้าจำพี่ชัยกับคุณลูกหนูได้นะครับ พี่ชัยแกเดินเหินไม่ได้เพราะเจออุบัติเหตุเข้า แล้วแกเองก็ห่อเหี่ยวท้อแท้จนนกเขาไม่ขัน ในที่สุดเหตุการณ์ก็พาเอาผมกับนินเข้าไปร่วมวงศ์เพื่อนบ้านกันแนบแน่น หลังจากที่เราสนิทกันจนถึงไหน ๆ แล้ว พี่ชัยก็มีกำลังใจมากขึ้นที่จะทำกายภาพบำบัด พยายามที่จะให้ตัวเองกลับมาปกติ แล้วยังไปฝังเข็มรักษาอีกทางหนึ่ง นอกจากสองอย่างแล้วยังมีนวดประคบสมุนไพรไทยอีกอย่าง อาการก็ดีขึ้นนะครับ เริ่มขยับปลายเท้าได้ เราเองก็ดีใจที่เห็นพี่ชัยดีขึ้น เสียดายที่คนดี ๆ จะต้องพิการไปนะครับ เราก็ช่วยกันดูแลพี่ชัยอย่างสม่ำเสมอ อย่างที่พาไปเที่ยวชายทะเลที่เล่าให้ฟังแล้วนะครับ มาคราวนี้ก็เปลี่ยนบรรยากาศกันจากไปนอนโรงแรม เราก็กะจะไปกางเต็นท์นอนกันบ้าง ทั้งสามคนมอบหมายให้ผมหาที่ทางไว้ และเตรียมเต็นท์และข้าวของต่าง ๅ ด้วย ส่วนกับข้าวกับปลาฝ่ายสองสาวเป็นคนเตรียมพี่ชัยมีหน้าที่เป็นกำลังใจไปก่อนเพราะยังเดินไม่ได้วันเดินทางผมจัดการยืมรถแบบแวกอนของเพื่อนมาเพราะจะได้เอารถไปคันเดียวได้ กว่าจะจัดของขึ้นรถเสร็จก็แดดเกือบร้อนแล้วครับ ออกจากบ้านได้ก็คุยกันจ้อกแจ้กโดยเฉพาะเด็ก ๆ แต่พอขับ ๆ ไปก็ค่อย ๆ

อ่านต่อ >>>