เรื่องราวที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงปีที่แล้ว แล้วล่ะครับ ตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมยังอยู่ปี 2 และเป็นช่วงที่ยังมีการรับน้องกันอยู่ พวกผมปี 2 ทั้งหลายก็ต้องทำหน้าที่เป็นสต๊าฟฟ์รับน้องกัน พอเปิดเทอมก็มีการทำกิจกรรมสันทนาการต่าง ๆ ให้กับพวกรุ่นน้อง รวมไปถึงการเข้าห้องเชียร์ คณะผมยังมีการใช้ระบบว้ากน้องกันอยู่(น่าเบื่อชะมัด…ว่ามั๊ย) ซึ่งเป็นหน้าที่ของพวกปี 3 ปี 4 เค้า ผมกับเพื่อน ๆ ที่ยังเป็นปี 2 อยู่ก็ต้องคอยดูแลน้อง ๆ ตามบทบาท มันก็ทำให้เหล่าปี 2 จะสนิทกับน้องใหม่เป็นพิเศษ
หลังจากนั้นผ่านมาประมาณ 2 อาทิตย์ ก็จะมีการปิดห้องเชียร์กันและก็จะได้เฉลยตัวพี่รหัสกันล่ะครับ วันนั้นที่ใต้ตึกคณะเราเนี่ยก็มีการจัดเป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ไว้ พอน้อง ๆ รอดชีวิต(ประมาณนั้น) มาจากการว๊ากครั้งสุดท้ายแล้ว พวกพี่ ๆ ก็จะเข้าไปแสดงความยินดีกัน บางคนก็ได้ของขวัญเยอะแยะ เพราะนอกจากจะมีพี่รหัสแล้วยังมีพี่เทคอีก บางคนมีพี่เทคเยอะหน่อยก็ได้ของขวัญกับขนมเยอะมาก
ตัวผมเองนั้นได้น้องรหัสเป็นผู้หญิงครับ หน้าตาน่ารักตามอัตภาพล่ะครับ ตัวเล็กกระทัดรัด เวลายิ้มจะน่ารักมาก ผิวเข้มหน่อย…ก็น่ารักล่ะครับสรุปง่าย ๆ ที่จริงผมรู้ตั้งนานแล้วล่ะครับว่าน้องคนนี้แหละคือน้องรหัสตัวเอง น้องรหัสผมคนนี้เธอชื่อว่าแต้มครับเป็นนักกีฬาซอฟบอลล์ ซึ่งผมก็เข้าไปตีสนิทกับเธอตั้งนานแล้วล่ะ เพียงแค่ยังไม่เผยตัวเท่านั้นเอง แล้วไอ้การที่ผมเข้าไปคุย เข้าไปคอยช่วยเหลือแนะนำเธอในเรื่องต่าง ๆ จนเราสนิทกันพอสมควรเนี่ย ทำให้ผมรู้จักกับเพื่อนสนิทเธออีกคนด้วย ชื่อว่าน้องก้อย เธอทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่อยู่ ม. ปลายในเชียงใหม่นี่แล้วล่ะ แถมได้อยู่คณะเดียวกัน พวกเธอก็เลยเป็นรูมเมทอยู่หอในด้วยกันเสียเลย
พอแต้มรู้ว่าผมเองที่เป็นพี่รหัสเธอ เธอก็ดีใจน่าดู บอกว่านี่ถ้าเป็นคนอื่นไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ว่าน้องก้อยสิครับ เธอกลับไม่มีพี่รหัส ทำไมเหรอ? ก็เพราะว่าพี่รหัสปี 2 ของเธอนั้นย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วนั่นเอง ทำให้น้องก้อยมีแค่พี่รหัสปี 3 กับปี 4 แล้วน้องก้อยก็บอกกับผมว่า ไหน ๆ ก็สนิทกับผมแล้ว ขอให้ผมเป็นพี่เทคให้เธอจะได้ไหม ผมก็ว่าถามแต้มละกันว่าจะยอมรึเปล่า แต้มบอกว่าก็ดีสิจะได้ให้ผมพาไปเลี้ยงข้าวด้วยกันบ่อย ๆ ผมก็หัวเราะครับ


อ่านต่อ >>>