ผมเองเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้ามาอ่านเว็ปนี้ จึงอยากจะแชร์ประสบกามที่มีอยู่ให้เพื่อนๆได้อ่านบ้าง เป็นเรื่องเมือหลายปีมาแล้ว ผมได้มีโอกาสเป็นอาจารย์พิเศษ ที่วิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมสอนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ หน้าตาผมเองก็ธรรมดาปรกติชายไทย ไม่ได้มีอะไรเด่นนัก

โดยปรกติผมจะระมัดระวังมากเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ จึงไม่พยายามยุ่งกับนักศึกษาที่นี่เท่าไรนัก เคยเจอเหมือนกันที่ว่าเขียนเบอร์โทรศัพท์ วางไว้ที่ปัดน้ำฝนหน้ารถของผม ที่วิทยาลัยนี้จะมีลานจอดรถใต้ดิน จึงไม่สามารถเดาได้ว่าใคร และก็ไม่มียามคอยดูแล บางครั้งมีรอยลิปสติกติดที่กระจกรถของผมก็มีครับ

เรื่องเกิดขึ้นว่ากลางวันผมซื้อข้าวมากินที่ห้องคอมฯ และมีบริเวณส่วนหนึ่งเป็นห้องพักอาจารย์ ผมกินข้าวกลางวันเสร็จผมก็ทำธุระส่วนตัวและหลับไป ตอนที่กำลังเคลิ้มๆนั้น ก็ได้ยินเสียงคนเดินมา เป็นเสียงรองเท้าผู้หญิง ผมนึกในใจว่าเป็นนักศึกษามาเล่นคอม ก็ไม่ได้สนใจ สักพักเสียงรองเท้าเข้ามาใกล้ผม ผมก็แกล้งหลับวางฟอร์ม เพื่อให้นักศึกษาเข้ามาเรียก ปรากฎว่าไม่มีเสียงเรียกครับ กลายเป็นมายืนข้างๆผม จนได้กลิ่นน้ำหอม ยืนอยู่นานจนผมเผลอหลับไปอีกครั้ง แล้วเธอก็มาเขย่าแขนผม และเรียกชื่อผม ที่แปลกคือเธอนั่งยองๆข้างๆเก้าอี้ผม พอผมตื่นมา ก็พบว่าเป็นอาจารย์หญิงท่านหนึ่ง ชื่อ “นฤมล “อายุยังไม่มากเท่าไรคงจะประมาณ 30 ปี
“อาจารย์คะ มลจะรบกวนอาจารย์สักครู่ได้ไหมคะ”


อ่านต่อ >>>